Aşağılıyorum, ağlatıyorum gündüzü
Çabucak geceye bıraksın diye yerini
Akşam olsunda karanlık bassın diye bu çaba
Bu koşuşturma, bu heyecan karanlığa
Türküler, hep bağrışmalar…
Çünkü bir tek bu kadar ışıksız kalınca hayal edebiliyorum seni
Gaz lambası yakıyorum teknolojinin aksine
Sevmiyorum ampulü, florasanı
Sevmiyorum elektrik düğmelerini
Sevmiyorum buzdolabının ışığını
Çok parıltılı laflarda etmiyorum
Ufacık bir anı yakalayım diye senden…
Belki sevmezdim “kör”cülük oynamayı bu kadar
Bu kadar uğraşmazdım her yer siyah olsun
Tanımasaydım seni bir başıboş karanlıkta…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder